در عین بی ترانگی پر از آواز خسته ام

در عین بی ترانگی پر از آواز خسته ام
چون بغضَ در گلویم و تاری شکسته ام

من غیر آنچه را که نیاید به کار دل
در کوله بار زندگی خود نبسته ام

ته مانده سکوتم و جامانده از حضور
در پیچ و تاب حوصله از پا نشسته ام

بر شانه های موج پریشان بیدلی
چون تخته های زورق از هم گسسته ام

در پیش پای بسته من دام و دانه چیست
تا قید دام خود زده از دانه جسته ام
علی معصومی