درجهانِ پیش از گُل سرخ

درجهانِ
پیش از گُل سرخ
کنارِ آوازهایِ چکاوکی تنها
چه لبخندِ غم انگیزی داشته ایم
چه دست هایی ، برایِ خالکوبی ...

درجهانِ ، شکفتنِ ، انگشتری
با خطّ خوش بختی
اندوهِ شبی طولانی
اندوهِ ، تلفّظ طوطی ، از ،واژۀ تنهایی ست
وَمن
برایِ پرنده ای که ازعشق می خواند
دانه می ریزم

درجهانِ
پیش از ، طلوعِ
صد قناریِ عاشق چه می کردیم
کجایِ زمزمه بودیم
اینجا که ، ایستاده ایم ، تا
پرنده ای کوچک
سرآسیمه عبور کند
برالماس ها وُ شبنم ها ...

فریدون ناصرخانی کرمانشاهی