شاید که زود بود غم عشقم روا شود

شاید که زود بود غم عشقم روا شود
پروانه زود بود که ز پیله رها شود

شاید که مرگ من به مزاجش بسی خوش است
باید که مرگ با دل من آشنا شود

بیچاره آن کسی که ز یارش وفا ندید
باید که آشنا به جفا در خفا شود
یک بغض، تخت خواب، من و تنهایی شبم
با فکر آن کسی که بخواهد جدا شود

ای اشک بهتر است که بسوزی به سوز عشق
این چوب را بس است که زغالِ وفا شود

امیررضا شبیری