یاد باد آنکه مرا عشق تو بس در دل بود.

یاد باد آنکه مرا عشق تو بس در دل بود.
دل دیوانه من عاشق لایعقل بود.
یاد باد آنکه خیالت زنظر چون بگذشت
درسرم سرّ سویدای تورا حاصل بود.
یاد باد آنکه شب خلوت تنهایی خود
مستی از نرگس شهلای توام عامل بود.
یاد باد آنکه چو پیمان وفا میبستی
دل سودا زده سرگشته لاطائل بود.
یادبادآنکه کرشمه چو به مافرمودی
دل به کار تو و عشق تو فقط مائل بود.
یادبادآنکه نهانی توبه من میگفتی
در ره عشق,فلانی دل تو کاهل بود.
یادبادآنکه چورفتی زبرم میگفتی
دیدی آن عارف شیدا که زمن غافل بود.

نعیمی علی