الا ای ترک شیرازی که کردی با دلان بازی
همه شاعر ولی گویی که با انان نمیسازی
نه حافظ ها نه بهجت ها نه صائب ها ن ملت ها
تو باید دست من افتی که بینم بهچه مینازی
سمرقندوبخارا را برایت گور میچینم
که در میدان عاشق ها نمی جنگی و میبازی
سردست تن پا را دگر دست تو نسپارم
مگر وقتی که دل دادم چه کردی غیر لجبازی
تمام روح اجزا را مگر در خواب ها بینی
بنازم ناز روحم را که می ارزد به شیرازی
محسن رضایی خلف بادام