ستایش ، تو ای دُردانه ی من
انیس و مونس و تاج سر من
جهانم را چه زیبا کرده ای تو
بهشت را زیر پایم کرده ای تو
تو در من قدرتی دیگر دمیدی
تو همچون تار ،پودم را تنیدی
تو معنا دار کردی هستی ام را
به من دادی تو نقش دیگری را
تو آن شیرینی محضی که ایزد
ز لطفش در جهان ما ریزد
لیلا موسوی