یـاد بـاد آنچـه کـه بـودیـم و تـو حاشـا کـردی

یـاد بـاد آنچـه کـه بـودیـم و تـو حاشـا کـردی
زنـده بـاد آتـش عشـقـی کـه تـو بـرپــا کـردی

همچـو یک غنچـه کـه آرام تـن ش می شِکُفـد
در عــدم بــود دلــم ، تـا کـه تـو انشــا کـردی

همچـو یوسـف دل دیـوانــه بـه چـاه افکندم
مــُرده بــودم تــو مــرا بــاز شـکـوفـــا کـردی

هیـچ کـافــر نکشیــده اسـت چنیــن دردی را
بـاغ هجــران زده ای را کــه تـو صـحـرا کـردی

روزگــار از تـو بـه تنـگ آمـد و هـر بـار که تـو
مـرهـــم داغِ دلــم ، وعــده بــه فـــردا کـردی

( به خـدا کافــر اگـر بـود بـه رحــم آمـده بود )
جـگــــر سـوخـتـــه ای را کــه تـمــاشـــا کـردی

بـه امیـد نفــــس ت همـچـــو دل اسـرائیـل
خــون دل خـوردم و هر بـارش ز سـر وا کـردی

همــه فــردوس دلـت سهــمِ پـریـرویـان بــاد
تــو هـمــانـی کــه دلـم را شـب یـلــدا کـردی

ای دریغ از همه عمری که به پای تو بسوخت
( ما گذشتیم و گذشت آنچه تو با ما کـردی )

جمال الدین بخشنده