غزل های دیوان متحیر مانده اند

غزل های دیوان
متحیر مانده اند
و قافیه ها دست و پای شعرم را بسته اند؛
وقتی برای نوشتن نامت
هنگام رقصیدن قلم در دستانم
تمام حروف الفبا
همچون سرزمین مادری
عاشق زُلف پریشان سیاه تو می شوند
که هنوز هم واژه ها معنی آغوش را
از رُباعی چشمانت می پرسند!

مرتضی سنجری