می نویسمت بر پلک کبود

می نویسمت بر پلک کبود
لاله های لگد مال شده
و قلم‌ می رقصد بر روی
شقیقه ی خونین گلبرگ تن تو
که سر انگشت نوازش گر قطره های باران
حلقه می زند بر گردن
ساقه های زیر خاک،
انگار جذام گورستان مدفون شده
زیر پوست لبخند گلایل های خشکیده!

مرتضی سنجری