چه غمی بر فراز روز!اگر که عشق بال نگشایدچه غمی بر فراز روز!نه دلی مستکه بیافتدبه درازای بادهی بیجاننه چشمیکه از سایه رها باشدنسیممیشکندکمرگاه گلهای سرخ راو اندوههمچنانشخم میزندآب دریاها را. حسین صداقتی