عزیز شعرهای من..,
آمده ام تا تو را بنویسم
که از شعر روی لب هایم متولد شدی
طوری که به جای
بریدن بند ناف واژه ها
قلم روئید در هر سطر نگاهت؛
و مرا پیوند زد به شادی های جهان
انگار در عمق چشمانت
با زبان بی زبانی
قدم ماه بخیر شد
که ستاره های دنباله دار
با لهجه ی مادری برق می زدند در آسمان!
مرتضی سنجری