ای جنگل سرفراز و ستبر
ای سرسبزِ سربلند
ای تاجِ کیان بر سر
ای پیرِ فلک الافلاک
ای استوار ایستاده تا بلندای آسمان
ای آشیانه ی عقابان پر غرور
ای تلخ چشیده ی صبور
بیداد تبر به سویت نشانه رفت
تیرهای مرگ در تنت ظالمانه رفت
ایستادی استوار تا رسیدن بهار
جوانه ها دوباره بی قرار
و باز سبزه زار
سجاد_فرهمند