همیشه وام از آن صورتِ مهتاب می گیرم

همیشه وام از آن صورتِ مهتاب می گیرم
نگاهم می کنی ؛ من واژه های ناب می گیرم

برای شعرهایم چشمه چشمت مرا کافیست
که با هر غمزه اش گنجینه کمیاب می گیرم

سحرگاهان کـــــه می رقصد گل و پروانه می چرخد
از این بـــــزم خیالم سوژه شاداب می گیرم

زمانِ خنده های دلنشینت غــــرق احساسم
و از شهدِ لبانت شربتِ دوشاب می گیرم

برای چشمهایت می نویسم ای غزال ناز
نگـــاه دلفــــریبت را همیشه قاب می گیرم

چنان پاکی ؛ زلالی ؛ چشمه جــوشان عــــرفانی
سراغت را مدام از مسجد و محراب می گیرم

به عین و شین و قافِ عشق تو سوگند می خورم
که الهامِ غـــــزل هایم از آن مهتاب می گیرم

مهرداد خردمند