در جستجوی آرامش
حال خوبدر جستجوی آرامش
حال خوب
آهوانه می خرامی مست و رقصان می روی
آهوانه می خرامی مست و رقصان می روی
در خیابان خیــــالم شاد و خندان می روی
گفته باشم دوستت دارم نپرس از من چرا
ماهرویی،خوشگل و نازی ،خرامان می روی
آنقدر شیـــرین شدی در چشمهای عاشقم
گویی از کاخ مدائن طاق بستان می روی
تو زلیخایی تـــــرین بانـــــوی درباری مرا
جانبِ زندانِ یوسف با دل و جان می روی
لیلی دورانـــی و مجنـونِ چشمانت منم
در بیابان نظر مست و غزلخوان می روی
وامق در مانـــده ام در راه عشق و عاشقی
بی وفا حالا چرا بی من به دیوان می روی
عاقبت دیوانه گردم از غمِ بــــی میلی ات
تــا ببینم نـــاز نـــازان بـــا رقیبان می روی
مهر خود بر داد خــود افزوده ام از بهر تو
ای دریغا نیستی بر عهد و پیمان،می روی
مهرداد خردمند
عمریست که محدود بـه ویرانه خویشم
عمریست که محدود بـه ویرانه خویشم
درمانده در این کنجِ غـــــریبانه خویشم
دلخوش بـــــه خیالاتم و یک مامنِ زیبا
افسوس فقط ساکنِ غمخوانـه خویشم
دیوار بلند است و سراسر همه خار است
محصور در این منــزل و کاشانه خویشم
وقتی کـــه گرفتار در ایـــن ظلمتِ دنیام
در فکر و خیال پـــــرِ پـــــروانه خویشم
باید چه کنم تا کــــــــه بنوشم میِ نابی
افسرده از این حالتِ دیوانـــــه خویشم
نالانـــــم و از آه درونـــــم نگـــــرانــــم
دور از دلِ محبوبم و دردانــــه خــویشم
ققنوسم و خاکسترِ من مانده در این خاک
مرهونِ همین صولتِ شاهانـــه خویشم
مهرداد خردمند
دریغا ملک دارا را کـه در آن شور و شادی نیست
دریغا ملک دارا را کـه در آن شور و شادی نیست
نه شیرینی نـه فرهادی ، مـریدی یا مرادی نیست
تمام عاشقان گـــــویی کـــــه در تاریخ جا ماندند
دگر از عاشقانِ سینه چاکش حرف و یادی نیست
نـــــه با نظم نظامی در دلی شوری بـــــه پا گــردد
نـــــه بــر چشمانِ آهویش بقا و اعتمادی نیست
صفـــای صاحبــــانِ دل نمانــده در تمـــــامِ شهر
کــلام واعظان را هم نگــــو چون اعتقادی نیست
خبـــــرها را کلاغـــــان آورنــــد و در تمــامِ دشت
نشان از قاصدی نامـه رسان در دست بادی نیست
چو لمس درد دین کـــــردم به گفتار و بـــه کرداری
یقین یابـــــد دلم هرگــز در این ره امتدادی نیست
عــلاج درد دلهـــــا را دوایـــــی نیست در ملکــــم
چو بر زنجیر نوشروان خبـــر از عدل و دادی نیست
شبِ بــــی انتهای تـــــار و ظلمت هست و زخمِ آن
نشان از لحظــه های روشنی تا بامـــــدادی نیست
مهرداد خردمند
من برایت هی غــزل پشت غــزل خواهم نوشت
من برایت هی غــزل پشت غــزل خواهم نوشت
بیت های نغــــز و با طعم عسل خـواهم نوشت
گیسوانت حلقه حلقـه تا کمــــر گـــل بسته ای
تا ابـــــد از آن شلال چــون زحل خواهم نوشت
دیدمت در وقت رقصت لـــــرزه بـــر جانم زدی
از شکستِ استخوانم چون گسل خواهم نوشت
با دلـــــم بازی نکــــن دیگـــــر نمانــده طاقتم
این عمل را بینم و عکس العمل خواهم نوشت
چشم نازت دلبـــــر و دل می بـــرد با غمزه اش
از نگاهِ ناز تـــــو ضرب المثل خـــــواهم نوشت
آهـــــوانـــــه می خــــــرامی در خیـالم نازنین
زیـــــر بـارانِ نگـــاهت بی خلل خـواهم نوشت
می نـــــویسم از تمــــام خـوشگلی هـایت ولی
از لبت باور بفــــرمـــا یک بغــل خواهم نوشت
هی تــــو جـــادوگـر بشو با قلب مـن بازی بکن
من همین نــــاز و ادا را لااقـل خـواهم نوشت
مهرداد خردمند
چیزی بگو حـــــرفی بــــزن دارم مـــدارا می کنم
چیزی بگو حـــــرفی بــــزن دارم مـــدارا می کنم
بی گفتگـــــو غمگینم و صرفــا تماشا مــــی کنم
دنیا نـــــدارد ارزشی ، بـــا یــاد چشمت زنده ام
در بــاورم جـــــا داری و اینگونــــه افشا می کنم
در فصل سبز خـــــاطراتــــم نقش تو می بینم و
این روزگـــار عمـــر را بــــا شعـــــر انشا می کنم
یـــادِ زلیخـــــای نگـــــاهت در دلـــم آتش زده
بهر خلاصی از نگـــــاهت مشقِ حـــــاشا می کنم
چشمم تو را می بیند و قلبم پی اش می خواهدت
از دست کـــــار و بـار چشمم طرح دعوا می کنم
در بــــرگ بـــرگِ دفترم ثبت است دائم نام تـــو
ای ماهــــرویم پایِ حـــــرفم نیــز امضا می کنم
مانند شاهی گشته ام گـــم کـــرده تاجش را ولی
با عشق چشم مست تـــــو روزم فریبـــا می کنم
گاهی مرا مجنونِ خــود گاهی دل از من می بُـری
از بهـــــر دیـــــدارت گلم اینجـا و آنجـا می کنم
گفتی بمان بـــــر قــــول خود در سرزمینِ مادری
من ماندم و تـــو رفتی و این پـا و آن پـا می کنم
فصل بهـــار و عطــر گل پخش است در بازار دل
اما بـــــرای عطـــر تـــــو بــا خاطرت تا می کنم
دیگـــر نــــدارم طاقتِ سرمـــای سردِ ساکت ات
چیـــزی بگــو حــــرفی بزن دارم مــــدارا می کنم
مهرداد خردمند