تقدیرِ این آواره را پر شور گردان
با بودنت دائم مرا مغرور گردان
بانوی من! رخسار تو مانند ماه است
این خانهی تاریک را پر نور گردان
امشب که میخواهم بمیرم پای عشقت
قدری شرایط را برایم جور گردان
باید که باشی تا پیاپی شاد باشم
اندوه را از لحظههایم دور گردان
آرام کن با شانههایت شاعرت را
تقدیرِ این آواره را پر شور گردان
مهدی ملکی الف