درختان پاییزی
پاهای ماندهی بهارند
که به خلالهای دندان باد
بدل شدهاند
نمیخواهم در یاد تو بمانم
و خاطرهها سبز شوند دیگر بار
گیسهای گلابتون
سرد میشوند
زیر نور ماه
و میخکها
بر همان شقیقههای همیشه
میکوبند
نمیخواهم در یاد تو بمانم
و خاطرهها سبز شوند دیگر بار
زیر پژواکهای نرمِ آه
به خواب رفتهاند
سکوتهای خیس
و تپشهای قلبم
در کُرات آسمانی دور
مأوا گرفتهاند
آه
نمیخواهم در یاد تو بمانم
و خاطرهها سبز شوند دیگر بار.
حسین صداقتی