زمین دلگیر ز ادمهاست،ز آدم‌های بی بنیاد

زمین دلگیر ز ادمهاست،ز آدم‌های بی بنیاد
ز آنانی که بهر مسلکی بیگانه آند با عشق
ز آنانی که عشق را با سنگ تکفیر میکوبند
بجز راهی که خود دارند، دگر راهی نمیجویند
فضا افسرده از این نا مرادی هاست
نمانده نغمه عشقی و درگیر تعصب هاست
این چه آیین و چه قانونیست
این چه تدبیر و چه طاعونیست
من به این آیین و مسلک، که کس را از عشق باز دارد
منفور و محزونم
من از رنگو ریا این زمانه گشته ام خسته
سر تسلیم به هر مسلک نیاوردم فرود
نه بتوانم در این عرصه بمانم بوف کور
من هوای تازه از عشق میخواهم
هوایی مملو از شور و نشاط تازه میجویم
هوایی آبی، سرزمینی سبز میخواهم
من هنوز در پی مسلک عشق میگردم

جلیل ربانی