در قاب آینه ایی که هست

در قاب آینه ایی که هست
نه می خندد مردمکی پریشان
و نه بُهتی معصوم
در مورب های بی قرار تن ...خیره
حتی می ترسند
خطوط منحنی صورت
از زهرخند آینه
اینجا تصویرها به بغض مشکوکند
ببین چه غریبانه می لرزد
انعکاس خلوت مَن با من


سپیده رسا

نظرات 0 + ارسال نظر
برای نمایش آواتار خود در این وبلاگ در سایت Gravatar.com ثبت نام کنید. (راهنما)
ایمیل شما بعد از ثبت نمایش داده نخواهد شد