چیزی بگو حـــــرفی بــــزن دارم مـــدارا می کنم

چیزی بگو حـــــرفی بــــزن دارم مـــدارا می کنم
بی گفتگـــــو غمگینم و صرفــا تماشا مــــی کنم

دنیا نـــــدارد ارزشی ، بـــا یــاد چشمت زنده ام
در بــاورم جـــــا داری و اینگونــــه افشا می کنم

در فصل سبز خـــــاطراتــــم نقش تو می بینم و
این روزگـــار عمـــر را بــــا شعـــــر انشا می کنم

یـــادِ زلیخـــــای نگـــــاهت در دلـــم آتش زده
بهر خلاصی از نگـــــاهت مشقِ حـــــاشا می کنم

چشمم تو را می بیند و قلبم پی اش می خواهدت
از دست کـــــار و بـار چشمم طرح دعوا می کنم

در بــــرگ بـــرگِ دفترم ثبت است دائم نام تـــو
ای ماهــــرویم پایِ حـــــرفم نیــز امضا می کنم

مانند شاهی گشته ام گـــم کـــرده تاجش را ولی
با عشق چشم مست تـــــو روزم فریبـــا می کنم

گاهی مرا مجنونِ خــود گاهی دل از من می بُـری
از بهـــــر دیـــــدارت گلم اینجـا و آنجـا می کنم

گفتی بمان بـــــر قــــول خود در سرزمینِ مادری
من ماندم و تـــو رفتی و این پـا و آن پـا می کنم

فصل بهـــار و عطــر گل پخش است در بازار دل
اما بـــــرای عطـــر تـــــو بــا خاطرت تا می کنم

دیگـــر نــــدارم طاقتِ سرمـــای سردِ ساکت ات
چیـــزی بگــو حــــرفی بزن دارم مــــدارا می کنم

مهرداد خردمند