هر کجا حرف جنونست بیانِ دل ماست

هر کجا حرف جنونست بیانِ دل ماست
هر طرف رنگ غروبست نشان دل ماست

آه و فریاد بلندست ز هر گوشه ی درد
آنچه از جنس سکوتست زبان دل ماست

سایه افکنده به ایام، همای غم عشق
ابر اندوه چه تاریک میان دل ماست

می کِشد شعله به آرامشِ شبهای بلند
آهِ بی تاب و قراری که نهان دل ماست

بی گمان ظاهرِ هر عشق چو قندست و عسل
روز و شب باطنِ این زهر عیان دل ماست

ماجرا صحبتِ از شیوه ی پر عشوه ی توست
ناز چشمانِ تو زنجیر و عنان دل ماست

تا کجا هجر و جدایست شعار لب دوست
قصد این حادثه تاراجِ جهان دل ماست

دیر گاهیست کسی چشم خمارِ تو ندید
بی تو این فاصله پایان و خزان دل ماست

سجاد حقیقی