دریغا ملک دارا را کـه در آن شور و شادی نیست

دریغا ملک دارا را کـه در آن شور و شادی نیست
نه شیرینی نـه فرهادی ، مـریدی یا مرادی نیست

تمام عاشقان گـــــویی کـــــه در تاریخ جا ماندند
دگر از عاشقانِ سینه چاکش حرف و یادی نیست

نـــــه با نظم نظامی در دلی شوری بـــــه پا گــردد
نـــــه بــر چشمانِ آهویش بقا و اعتمادی نیست

صفـــای صاحبــــانِ دل نمانــده در تمـــــامِ شهر
کــلام واعظان را هم نگــــو چون اعتقادی نیست
خبـــــرها را کلاغـــــان آورنــــد و در تمــامِ دشت
نشان از قاصدی نامـه رسان در دست بادی نیست

چو لمس درد دین کـــــردم به گفتار و بـــه کرداری
یقین یابـــــد دلم هرگــز در این ره امتدادی نیست

عــلاج درد دلهـــــا را دوایـــــی نیست در ملکــــم
چو بر زنجیر نوشروان خبـــر از عدل و دادی نیست

شبِ بــــی انتهای تـــــار و ظلمت هست و زخمِ آن
نشان از لحظــه های روشنی تا بامـــــدادی نیست

مهرداد خردمند