بگذار که عشق پیرمان کنددر کنار هم

بگذار که عشق پیرمان کنددر کنار هم
پاتیل ومست ونشئه باشیم نه خمار هم
ما را رقیبان دون صفت ببینند به وقت معاشقه
آن لحظه ای که بوسه بچینیم ز بوسه زار هم
ای دردآشنا که دردت بُوَد به جان دل
آستین فشان شبی تا شویم گرفتار هم
دُر و گوهرچو جاری شود ز آتشفشان لب
آنگه شویم محو ومات ِ شنیدارهم
گازی به سیب حوا زدی و هوایی شدی
ورنه که کفتر جلدبودیم و هوادار هم
شمع رخت مطوف ِ پروانه ی دلم
غنچه زلعل لب گشا تا شویم بهار هم
این یکه مشتری منم درآسمان طالع تو
پرده زماه رخ فکن تا شویم خریدار هم
شب دلدادگان غریب ست ویلدایی
پاشویه ای نشد ز تب عشق وما دچار هم
گربند ناف احساس ما بریده تقدیر بنام عشق
نه شاهد این عشق پا به ماهیم ونه وفادار هم
وقت ساختن سوختیم به پای عشق هم
بازنده ی قمارعشقیم و طلبکار هم
چون ما زدیم رنگ بیهودگی به بوم دل
جای پل وپنجره ساختیم دیوار هم
کوچ آفتاب نظاره نکردیم زشرق کوچه ی دلمان
ما شب نشین چله ی غمیم وغبار هم
برفی سپید به بام سرمان نشسته بعد از این
بگذار که عشق پیرمان کند در کنارهم
تا رُز و رازقی بچینیم هر سپیده دمان
یاپر کنیم کوله بار بوسه ز لاله زارهم

رضافرازمند