چه بهنگام آمدهای
به هنگامی که این گل نیشتر در قلب
در انتظارِ گرفتنِ گریهایست
تا دهان به تحقیر عشق بگشاید
جذامِ ثانیهها عود میسوزاند
به معبدِ زیبایی
و ماهگرفتگیِ نوک زبانم
مانع از آن که بگویم
به کدام شبانه میخواهمت
آه
رویا
تو چه بهنگام آمدهای
حسین صداقتی