در ساحتِ قِدم، من و سودای بی‌ انتها

در ساحتِ قِدم، من و سودای بی‌ انتها
گم‌گشته در شُعاعِ لقا، لا اله الا هو

دل را به باد دادم و از خود رها شدم
آنجا که نیست غیر از خدا، لا اله الا هو

هر ذرّه گر شود فانی اندر جمالِ دوست
بی‌پرده بینَد او را، لا اله الا هو

در موجِ بی‌کرانه‌ی ذاتِ قدیمِ او
افتد هر آنچه باشد فنا، لا اله الا هو

چون مرغِ جان پَریدم ازین خاکدانِ پست
تا گشتم آشنا بر بقا، لا اله الا هو

در کوی عشق، دلبرِ جانم نهان نمود
هر دیده گشت شاهد، لا اله الا هو

در هر نفس طنینِ غزل‌خوانیِ بقاست
کز دل برآرد این نوا، لا اله الا هو

امین افواجی