باد که می آمد بید می رقصید

باد که می آمد بید می رقصید
برگهای زیبایش به هر طرف که می رفت
گویی دلی را نشانه می گرفت
وزش باد زوزه شد اما درخت هنوز می رقصید
گل سرخی طعمه نشانه بود که کم کم بلبلان بر مزار گلبرگهای زیبای گل می گریستند
من تو را نیافتم گویا قطرات اشکم تو را خجالت زده کرده بود من هنوز بوسیدنت را دوست داشتم

فریبا صادقی