گفتی بخواب

گفتی  بخواب
گفتم فرصت دیدار تو چه؟
غنچه لبانت شکفت و دُر افشان شد، به خوابت خواهم آمد.
خستگی‌م نه از تماشایت
بس سنگین زیبا بود
پلک‌ها تاب نیاورد.
قرنی گذشت گلبرگ دیده پژمرد
بگو کجای شهر رویا گم گشته‌ای که دیگر ندیدمت.

مسعود حسنوند