دلم یک کلبه چوبیهوای غرق در مهکمی آرامش از جنسِ حریر بچگیهانوای ماکیان...نجوای لالایی باران در فلوت ناودانیو چای هیزمیبا قند یاد تواز این دنیا طلب داردتویی که خوب میدانممثلِ پروانه ها هرگزسراغ پیلهی خود را نمیگیری... مهدی بابایی راد