فرض کنجهانم شده ای وتمامِ تومرا در آغوش گرفته باشدهمین محالحتی به قدر پلک زدنینقش می زندورق های سفید ذهنم راکه مداماز تو بگویمتا فصل داشتنتشبیه قصه یی شیرینبا پایانی بازهر شبتکرار شودشاید تا بی نهایت.مطهره احمدی مطهره احمدی