آفریده ام..

آفریده ام..
شرمنده از آفرینش تو..
خجلم از غمت..
نمی دانستم که تو را اسیر چه جسمه سختی خواهم کرد..
تورا در گیر چه مشقت و فغانی خواهم کرد..
نمی دانستم چه سخت خواهد گذشت بر روحت تا یک روز من را بیابی..
گریانم از تو..
از بغض هایت..
از ناله هایت..
از تنهایی های بی کسیت..
از نادانی های غریبانه ات..
شرمنده ام..
ناچار شدم..
تا خود را در تو بیابم..
و چقدر زیبا شدی ..
تحملت را صبرت را بخشندگیت را مهربانیت را و...
دوست دارم..
من را صدا بزن ای پاره تنم..
در هر جا که عشق از من دیدی من توعم..
من را به آغوش بکش..
تا بگریم از تو..
تورا دوست می دارم..
گریه کن خدای من..

حسین زالی زاده