و متولد شد در بهشت ماه اردیبهشت
در سینه اش پُر از رازهای عاشقانه
در قلبش جویباری از شعر و غزل
در چشمانش شعر سپید موج میزند
ما بین دستانش
وسعتی به اندازه کهکشان
از آسمانش مهربانی می بارد
عشق و مهربانیش
نه آدم رو دل زده میکنه نه خسته
و خداوند عشق رو آفرید
در دل یه اردیبهشتی همیشه عاشق
محمد کیا حبیب زاده