برگ های سرخ
زیر شتک باد سرد پاییزی
بر صورت چنار.
زوزه ی باد،
سمفونی اثیری سایه ی بید
روی دیوار نمور خزان
آوای حزن انگیز فاخته،
از لا به لای پیچ در پیچ سنجد
و سماع زاغ
در خانقاه آسمان...
بیکران افق،
میزبان شفق سرخ فام
و من؛
نومید از روزی که بی تو گذشت
هم نشین شبی فراخ تر از یلدا.
تب تن سوز فراق
چشمانی بی فروغ،
مغموم،
مبهوت سرنوشت...
روح اله چیتگر