آدمها از یک جایی در زندگی متوجه میشوند
که باید در مقابل اتفاق های
ناخواسته و پیش آمدهای آن که باب میل نیست نرم شوند و دست از پر خاش و
محاربه با خویشتن خویش بکشند، سرزنش را کنار بگذارند و به مسیر و رویه
زندگی باز گردند و تعامل و تطبیق پیدا کردن با نامساعد های زندگی را سرلوحه
قرار دهند
وبخاطر بیاوریم حالمان را بهتر، روحمان را غنی تر و قلبمان را سرشارتر کنیم.
بیشتر
از یکسال میشود که من هر روز به و هر ساعت به این موضوع می اندیشم و خود
رو برای تثبیت این هنر اندیشیدن و نگرش زیبا که پلی ست برای جهش به سوی
آینده روشن سوق میدهم
اما فرسنگ ها فاصله است بین فکر کردن تا عمل کردن در لحظه
آه آه آه
کاش
مجالی باشد
زیرِ سایبانِ سنگینِ روزگار
پیراهنم را هزار پاره کنم
و
این روح خسته ی دیوانه را با قسر به امان دربیاورم
علیرضا صیادی