تو که هستی که مرا بی تو جهان بی معناست؟

تو که هستی که مرا بی تو جهان بی معناست؟
غـــــم دوریِ تو از دور زحــــالــم پـــــیداست

خـــوب رویان بـــســــیارند ولـــــــــــی میدانی
تو گل ســرســبــدی بـس که نگاهت زیبـاست

شب اگر تار و سیاهست دلم غصه چرا؟
مهِ یادت همه جـــا روشــــــنی این شـــبــهاست

تا من از چـــشمه چـــشمان تو مینوشم عشق
چــــــاهِ احــــــــــساسِ من انگار کنار دریاست

وقــتِ خنــدیدن تو، نقــطه ضـــــــدیت ماست
لـــبِ تو نـــیمه شـــعبان دل من عاشـــوراست

دیگر این غـــــمـــزده را طاقتِ هجرانت نیست
آه این دوریِ محبوب چه طاقت فرساست

مطمئن باش که تا جـــــان به بدن دارم من
همه جـــــا در نظرم پرچم عشــــقت بالاست

شـــــــــعر من گرچه تمام اسـت ولی احسـاسـم
به تو ای دلبرِ جان ، تا به ابد پابرجاست

محمد صادق زارع