دردِ هجران بـاغِ سبزِ خاطرم کـرده خزان

دردِ هجران بـاغِ سبزِ خاطرم کـرده خزان
مُردم از بـی بـرگی و آخـر نیامـد یک خبر
سقـفِ آمـالـم فـرو می ریـزد از بـی یاوری
چون فراقت پایه های این ستون را زد تبر

کوثر قره باغی

در حصرِ قضایِ روزگاریم همه

در حصرِ قضایِ روزگاریم همه
خسته ز جفایِ روزگاریم همه
مسکین و غنی غوطه ور اندر تب و تاب
خواهان ِ وفایِ روزگاریم همه

کوثر قره باغی

هر کسی از ظّنِ خود طاعت نمود و ضربه خورد

هر کسی از ظّنِ خود طاعت نمود و ضربه خورد
چون به خشکی می رسد بهتان به دریا می زند
دستِ عالم کوته از بی مهری و هر چه جفا است
مُـهـرِ بَـد عـهـدی بـه پـیـشـانـی دنـیـا می زنـد

کوثر قر باغی

بنازم بر امیدیه دیارم

بنازم بر امیدیه دیارم
گرامی مردمانش افتخارم
قسم بر خاک گیرا و زَرَندش
فراقش میکند بیمار و زارم

کوثر قره باغی