قهوه در فنجان خواب آلود چشمانم تویی

قهوه در فنجان خواب آلود چشمانم تویی
خواب را بدرود گفتم چون که مهمانم تویی

شب که باران می زند شاعر شود ارامتر
انکه بیدارم به عشقش شعرمی خوانم تویی

گم شدم در این غزل گل واژه ی گیسوی تو
اخرین زیباترین شعر پیریشانم تویی

دست هایت بوی سبزی میدهد ریحان من
من زمستانم خزانم گل بهارانم تویی

بوی مستی بوی گل این بوی نم دار چمن
من مشام عاشقی دارم که می دانم تویی

باز باران می زند براین کویر خشک من
باز گریان می شوم ای جان که بارانم تویی

قرمز لبهای تو همچون نبات و چای داغ
وای سردی کرده لبهایم که درمانم تویی

رایان توان