ای روی تو از مهر چو خورشیدِ میانه!
چون نخل مقدّس که نسوزد ز زبانه!
ای خواب تو معراج سحرگاهی روحم!
افتاده به درگاه تو چون سجده به خانه!
ای مژدهی اخبار تو چون سورهی قرآن!
از وحی چه گویم که تویی صاحب شانه!
ای مقصد هر کافر و هر گبر و مسلمان!
توحید و بت و آتش و دیوار بهانه!
ای زاده چو عیسی که پر از عطر و گلابی!
مغ سوی تو و جای تو در زیر نشانه!
وه بر نظر و گردن و گیسوی کبودت!
پرواز بشر سوی تو ای شاه زمانه!
فرشید ربانی