برای آنکه او مرا بنویسدرویائی شدم که جزدر حال گریز زیستن نتواندگاه برهنه،گاه پوشیدهبه رنگ سیاه چون سایهعقل ویران شد وجنونپا به فرار گذشتاز میان ویرانه های دلدرد داشتکه او مطلع شعرش رافراموشی گذاشت..نازنین رجبی