چَشم وا کَردَمُ دُنیا؛ هَمِه دَر رَنجُ عَذاب اَست.

چَشم وا کَردَمُ دُنیا؛ هَمِه دَر رَنجُ عَذاب اَست.
بَست با مَردُمِ عُقبی؛ کِه سُکوت؛ گَنجُ جَواب اَست.
هَست تا گَندمُ سُویا؛ کِه چَرا مَرگِ صَواب اَست.
رَست یا بَر دُمِ کُبری؟ کِه دُروغ رَنگُ لَعاب اَست.
خَصم می خواهمُ آیا؛ نَبُوَد آیَتِ شادی.
چِه سُخَن کِه را تَوان گُفت؟ نَبُوَت ساحَتِ هادی.
بِه گَمان مَبَر؛ کَمان گُفت؛ عَدُوَت عادَتِ عادی.
چِه زَمان؟ کَمَر اَمان گُفت؛ اَخُوَت؛ طاعَتِ طاعی.

سروش پیری زنده دل