من دماوندم خاموش

من
دماوندم خاموش
چون
باد بی خانه
و
چون لشکری بی امیرم
یا
شاید
ستاره ای
بی کهکشانم
ولی
روزی من گلبهار بودم
بر سرشاخه یِ درختی بهاری
تو
تگرگ شدی
و
نوگلِ مرا بی ثمر کردی

شب
تار است
و اشک سرشار
شانه ای می خواهم
برای گریه هایم

محمود حشمتی

نظرات 0 + ارسال نظر
برای نمایش آواتار خود در این وبلاگ در سایت Gravatar.com ثبت نام کنید. (راهنما)
ایمیل شما بعد از ثبت نمایش داده نخواهد شد