آمده ام به گلستان،که‌ رُخ از یار ببینم

آمده ام به گلستان،که‌ رُخ از یار ببینم
مست شوم،شیدای یار،به تماشانشینم

آمده ام به این دیار، به شکارِ دلِ یار
تیرِ عشقِ نگاهم، از زلفِ یار بجویم

رخ بنما، ای نازنین، که رخ کِشَم زِ نازِ تو
به چشمانِ آهوی تو،که من شِوَم همرازِ تو

توچه دانی،ای ماهِ من،که زمینم حیرانِ توست
مستِ توام، خمارِ تو، بنوازم به سازِ تو

به دل دارم،ترسِ آن را، روزی بینم زلف یار
پَرِ کلاخ سفید شود، ای داد از این روزگار

رُخِ ماهِ نگارِ تو، سایه اُفتد به جانِ تو
چون خط اُفتد به جامِ یار،فرارکنم ازاین دیار

چو خورشید که زمین را تشنه ی باران می‌کند
رقص بادو باران وبرگ،مرا دلتنگِ یاران می‌کند

رامین آزادبخت