بار دیگر سر به آتــش می برد ققـنوس عشق

بار دیگر سر به آتــش می برد ققـنوس عشق
تا که آرام دلــش را پـُـر کـُـند فانــوس عشق
کار آتش دل سپردن در نیـستان چــون شود
شمع جانی را برافروزد دراین قامــــوس عشق
چون خلـــیلی بت شکن باشد اگر محــراب او
جا به جا سرمی نَهــــدهرجا رود پا بوس عشق
انــدر این معنا چه یابی گــــر چه دریا قامتش
جرعه نوشـــی میکندباری ازاین قـُدوس عشق
خادمـی آمــد در این میـــخانه تا راهــی شود
بر سبو جامی زند تا پَرکـِـــشد مـَـرئـوس عشق
دل نـــدارد هرکه چون مسرور ماعاشــق نشد
جز به آهــــی ره ندارد آنکه شد محبوس عشق
دل به جنبان تا ببیـــنی شُـعـله را بر قامـــتش
بار دیگر سر به آتــــش می برد ققـنوس عـشق

احمدمحسنی اصل