درگوشه ای از تاریخ خانه ایست..

درگوشه ای از تاریخ خانه ایست..
بالای درش نوشته اند..
ورود برای عموم آزاد است..

صاحب خانه را حسین می نامند..
صاحب این خانه مظلوم نیست..
مظلوم ها ریشه نمی دوانند..
بی ریشه ها، هویت و تفکری از خود
ندارند که در تاریخ به یادگار بمانند..

در خانه حسین پولدار و فقیر ،
زانو به زانوی هم می نشینند..
درخانه حسین ،زنان فارغ از هر پوششی
محترمند و جایشان بالای سفره حسین است..

در خانه حسین هیچ دهانی را بو نمی کنند،
هیچ پرده ای را نمی دَرند،
و هیچ آبرویی را نمی برند..

در خانه حسین بی نیازند
به صدای طبل های بلند؛
ساکنان این خانه در غمهایشان هم،
آرام و شادند..
در خانه حسین، مرز بندی
میان بدها و خوب ها نیست..
خانه حسین برای همه امن است..

در خانه حسین ،حرمتِ انسانیت را
نگه می دارند..
در خانه حسین مفهوم آزادگی
تشنگی نیست..

حسین تنها یک انسان است..
انسانی که دشمنانش هم دوستش دارند ..

نشانی خانه چنین حُسینی،
در دست مردم این زمانه نیست؛
نشانی حسین را از پیروانش نپرسید
آنها شما را به خانه های خود می برند..

زهرا سادات