شـُـد فقــیری بـــر در مــردی بخـیل

شـُـد فقــیری بـــر در مــردی بخـیل
تا ز رحــمت او بـیابـــد یک دخــیل
پیـــش او آمد زبانـــش در سخـــن
نـــذر دل دادی به افـــرادی چــومن
گـــر سخـــاوت می نمائـــی بر مَنت
ایــــزد منـــان دهــــد بـر دامـــنت
جـُـــود تـو باشــد عـیان دیگــــران
در سخاوت هــم چنانـــــی و چنـان
شد بخیل انــدر جوابــش در شتاب
نـــذرما را حاصلش کـــوران خطاب
سر به زیـــر آورده آن مــرد فقـــــیر
دم گـــرفت او بر زبانـش این اخـــیر
کـــور و نا بینا منــــم در کار خویش
کِی ؟خدا را من گزیـــدم یارخــویش
حاصل از دستـم کشـیدم پیش کس
جزحــقارت کِی رســد درپیش و پس
هــر که را دراین جـــــهان روزی رسد
از خدا لطـــفی به دستش می رســد
حاصل از خلــقت همین باشد و بس
غــیر او حاصل نگــــرددجـــز عبـس

احمدمحسنی اصل