در سخـن آمد وزیـری نـــزد شاه

در سخـن آمد وزیـری نـــزد شاه
من به قــربانت شـَـوم ای پادشاه
ازچـــه درفکــــر پریشان رفته ای
خاطـــرت را اینچــنین آشفـته ای
لب گشـودش پادشاه درسمت او
پاسخـــی را بر ســوالاتــم بگــــو
گربـــدانی حاصــل از این ماجــرا
در قناعـــت میکنـم چنــدی تو را
چــون نیابــی بر ســوالاتم جواب
ازوزارت میــشوی چنــدی عِقـاب
اول آنکه تــو بگوئــی چون خـدا
آنچــه را اومیخــورد باری بـه جا
دوم آنکه لب گشائــی در جـــواب
آنچـــه را می پوشد اوانــدر ثواب
آخــــرش با ما بگـــو کار خـــــدا
حاصــل ازاو کِی شـــود آن را ادا
سر به زیــر آمـــد وزیرش لاجــرم
فرصتی خــواهــم بیــابم سـرورم
اذن رفـتن چونکه دادش آن امیـر
سمت منــزل ره گـرفتـش آن وزیر
نزد او بــودش غلامـــی پر شعـور
گفتگو دادش از آن وقـــت حضور
بعد از آن آمـد وزیـر انـــدر سوال
حاصل ازفکرت بگوبی قیـل وقــال
مدتی را لب گرفتـش چــون غـلام
انــدکی بعد آمــدش او در کـــلام
اولی را می شــود حاصـل جـــواب
غــم خـورد درکــار مـردم ای جنـاب
دیگــری هم می شــود پاسخ چنین
چــون بپـوشــد او گناه مــو منیـن
گــر خـــدا یاری نمـاید پــــر شتاب
آخـــری را میدهـــم فــردا جــواب
چونکه فــردا آمــــد ش باری وزیـر
نــزد حاکم آمـــداو با آن مجــیـــر
در ســـوال آمد بگــــو باری چه شد
رازما را پاسخـــــش جاری چـــه شد
پاســـخ آمد اولــی باشــد که غـــم
می خــــــورد برمردمی غافـــل زهم
دیگری باشـــد خــطابش فعــل ما
چــون خطا باشد بپـــوشد حال ما
شادمـــان آمــد ز پاســخ همچنـان
خنـــده آمد بر لبانــش بــس چنان
کِی چگونه حاصلت شداین جواب
تا بدست آمد تـَـــواتـر این صواب
رونمودش این غلامم حــاذق است
در معما حل نمودن ممـزق اسـت
لب به تحســـین غلام آمد چوشاه
بعــدازاین باشد وزیــــــری پر زجاه
در عجـــــب آمـــد وزیر از حکم او
ســــومی را ...چون نگفتی آن بگو
همچنان آن خـــادم رند و محیــل
در جواب آمد به اربابش ثــقیـــل
آخری حکمش هــویـــدا می شود
جا بجـــا احکام ما هــا می شـــود
احمدمحسنی اصل