خــستـــه ام از سکـــوت اجـبـــــاری
مــانـــــدنــم در هـــــوای تــکـــــراری
خسـتـــه ام ، واژه هـــــام بیمـــارنــد
جنـــس شـان جنــس کـوچـه بــازاری
تـــا بـــه کــی جـنـــگ در درونِ دلـم
تـــا بـــه کــی نـالــــه و خـــود آزاری
وقــت فریــادهـــای مـن شــده اســت
تـــا بـــه کــــی حــــرفِ آبــــــرو داری
تــو کــه مـی دانــی عمـــــقِ درد مــرا
پـس چــــرا ایــن هـمـــه جـفــاکـــاری
خواب دیـدم و خواب دیــدم و خواب
جـــــانِ مــن گـفـتــــه ای مـــرا ، آری
کــاش و ای کــاش تـو فقـط یــک بــار
عــاشــقـــم مـی شـــدی بـــه بیـــداری
کـــاش می شــــد بـــه هـــر قَـــدمَـــت
دســـت از مـشـــــقِ جــنـــگ بــــرداری
و دلــــــم غـــــرق عــشــــق مـی کـــردی
بــی تــو مُـــرده اسـت عـصــر دلــــداری
از ازل تا ابـــــد هـمـیـــن بـــوده اســت
از تــــو انــکـــــــار و مـــن وفـــــــاداری
گــرچـه عــشــق اسـت ، داستــانِ غمــش
جـــــاودانـــــه اس ــت بـــا فــــداکـــاری
و چـــه جـــــان هـــا سـتـــانــده ای امــا
نقـطــــه ی بـــی بـــدیــــل پَــــرگــــــاری
و دعــایـــــم : تــمـــــامِ دردِ خــوشــَــت
تـــا ابــــــد در دلِ جـــهــــــان جــــــاری
جمال الدین بخشنده