گر برگ گل سرخ کنی پیرهنش را

گر برگ گل سرخ کنی پیرهنش را
از نازکی آزار رساند بدنش را

چون سبزه ز خجلت به زمین پای گذارد
هر کس که تواند که ببیند چمنش را

از بس که لطیف است سخن گفتن مهدی
در غنچه نهفته است نسیم سخنش را
مهدی سلمانی