نگاه پُر حسرت دلخستگان

نگاه پُر حسرت دلخستگان
در سایه ی شاخ تلاجن
به دست های نیلوفر

چون برگی افتاده
بر بستر باد


رها نمی کند مرا
و از دردم نمی کاهد

کاش بتابد
نور امید
بر چشمان منتظر

و زمزمه کند
آرامش را
با نجوایی عاشقانه
در گوش دشت

سپیده رسا

نظرات 0 + ارسال نظر
برای نمایش آواتار خود در این وبلاگ در سایت Gravatar.com ثبت نام کنید. (راهنما)
ایمیل شما بعد از ثبت نمایش داده نخواهد شد