به زمان پشت میکنم ودر

به زمان پشت میکنم ودر
میان ماه آبان که لاجوردی انگشتانم سرما را به رخ میکشاند
خیره در قهوه ای چشمان بی مهرش عریانی بدنم عادی میشود
گمراه نمیشوم و در واژه ها گام برمیدارم
و عشق این راز لایتناهی را ای کاش توان دل کندن بود

کریمی مژگان

نظرات 0 + ارسال نظر
برای نمایش آواتار خود در این وبلاگ در سایت Gravatar.com ثبت نام کنید. (راهنما)
ایمیل شما بعد از ثبت نمایش داده نخواهد شد