چون نی ز غمت نالهکنانم شب و روز
چون باد به دامان خزانم شب و روز
در آتش شوقت چو شمعی سوزانم
بر سینهی شب آتش جانم شب و روز
ساز دلم از یاد تو لرزان چو نسیم
چون زخمهی سنتور روانم شب و روز
چشمان ترم آینهی دشت و غروب
چون سایه ز خود بیخبرانم شب و روز
بیتاب و پریشان، ره باران زدهام
چون موج، گریزان ز کرانم شب و روز
این "نفس" از سر زلف تو غزلباف شد و
در سینه شب چه بی نشانم شب و روز
محسن اکبری نفس