من می خونم ترانه
دل می گیره بهانه
بهانه ای برای
یه شعر عاشقانه
سیل اشکم روانه
هنگامه شبانه
درد عشقی می زند
بر دلم تازیانه
چو مرغ بی آشیانه
دور مانده از لانه
دوری تو عزیزم
کرده مرا دیوانه
خسته از این زمانه
پر نشود پیمانه
دل برده ای با آن
زلف سیاه و شانه
مریم درزاده